#020today: Tante in Marokko

Onderstaande tekst over de tentoonstelling is ontleend aan Vrij Nederland van 15 februari 1997.

“Eind jaren zestig kwam Ali Rharib, nu tweeënzestig, als een van de eerste Marokkaanse gastarbeiders naar Nederland. Hij had al een paar jaar in Frankrijk gewerkt, maar volgens vrienden was het in Nederland beter. Zijn eerste werkgever was Luycks, waar hij etiketten op potten augurken moest plakken. Daar ontmoette hij zijn vrouw Laila, nu vijftig jaar oud. Samen kregen ze zes kinderen: Sabah (24), Samira (22), Fatima (18), Farida (15), Nora (12) en Hamza (8).

Alle kinderen zijn in Amsterdam-Oost geboren, maar Ali en Laila vonden het beter dat de oudste vier in hun puberjaren terug naar Marokko gingen; daar wonen ze nu bij de zuster van Laila’s moeder in Safi. Fatima is inmiddels getrouwd in Marokko en zal daar definitief blijven; of de drie andere ooit nog terugkeren naar Nederland blijft onzeker.

Toen Ali zestig werd, is hij met de vut gegaan, de jaren daarvoor was hij voorman van een schoonmaakploeg van Cemsto. Laila werkt nog altijd. Ze is ‘opstapmoeder’ bij een buurthuis in de Amsterdamse Pijp, ze gaat veel op huisbezoek bij andere Marokkaanse vrouwen en helpt als ze problemen hebben.

Elk jaar in de zomervakantie gaat het gezin op familiebezoek naar Marokko. Inmiddels hebben ze een huis gekocht in Marrakech. Ali voelt er veel voor om definitief naar Marokko terug te keren; nu hij met de vut is heeft hij niet meer zoveel te doen. Laila zou graag in Amsterdam blijven, ze heeft hier veel vriendinnen en houdt van haar werk.

De eerste generatie heeft het moeilijk met de twee culturen. In Nederland worden ze nooit als echte Nederlanders gezien en in Marokko worden ze niet langer beschouwd als echte Marokkanen.”

Tot zover deze tekst uit 1997. Hoe het met de familie Rharib verder is gegaan, is onderwerp van deel 2 van dit fotoportret uit 2013. Nu dus te zien in ‘Ali & Laila, een Amsterdamse familiegeschiedenis’.