weefsel van de stad

Serife is blij weer terug te zijn in Amsterdam. De opening bij New Dakota had ze gemist en net voor het einde van de tentoonstelling in Podium Mozaïek gingen we er met een groepje vrouwen heen om te kijken naar het kleed en om nog eens de verhalen bij de verschillende lapjes te horen. Verhalen over het leven in haar geboortedorp in de buurt van Izmir en over de handwerktechnieken die ze beheerst. Naaldkant bijvoorbeeld, een hele oude techniek.

Bewaren en doorgeven van kennis

Anneke Jesse, een van de textielvrijwilligers van het museum was ook naar Podium Mozaïek gekomen. Ze wilde heel graag de maakster ontmoeten en binnen de kortste keren ging het gesprek over oude handwerktechnieken. Anneke is zeer geïnteresseerd in hoe dingen gemaakt worden. Zo is ze bijvoorbeeld bezig om de techniek te achterhalen van de kwastjes die je ziet aan de mannenkragen op de 17de eeuwse schilderijen. Een middag lang heeft ze bij een vrouw op Marken gezeten om van haar letterlijk de kunst af te kijken. Anneke had zo’n kwastje meegenomen om het te laten zien. Serife haalde haar Iphone tevoorschijn om details van háár werkstukken te laten zien. Ook de andere vrouwen vertelden over handwerken. In Amsterdam zijn een aantal Turkse vrouwen die deze naaldkant techniek beheersen. Naast de traditionele toepassing, zoals een randje om een (hoofd)doek, zijn er vrouwen die drie-dimensionale naaldkant sieraden maken. Soms doen ze dat in samenwerking met Amsterdamse kunstenaressen en dat leidt dan tot nieuwe combinaties van kleuren, bijv fel fluorescerend geel. Deze vinden aftrek in hippe zaken als Frozen Fountain. Na de thee worden telefoonnummers en mailadressen uitgewisseld. Het contact tussen Serife en de textielvrijwilligers is gelegd en dat zal vast voortduren. Weer een draadje in het weefsel van de stad aan elkaar geknoopt.