#Modeblog: Reform accessoires

Er werd een maandblad met patronen gepubliceerd, voluit Maandblad der Vereeniging voor Verbetering van Vrouwenkleeding geheten. De modellen die hierin verschenen, leken eerst nog op modejaponnen, maar dan zonder korset. In bijna elke grote stad was een afdeling van de reformbeweging, waar patronen voor kleding besteld konden worden. Bij de in 1909 opgerichte Vakschool voor Verbetering van Vrouwen- en Kinderkleeding kregen meisjes naaionderwijs naar reformideeën.

Er waren allerlei regels, waaraan de kleding moest voldoen. De stof moest zo licht en elastisch mogelijk zijn. De last moest over de schouders en de heupen verdeeld zijn, waarbij op de natuurlijke vorm van het lichaam gelet moest worden. De kleding rond de heupen en buste mocht niet zo strak zitten dat de stof werd uitgerekt en mocht in geen enkel opzicht de beweging belemmeren. De japonnen moesten vrij zijn rond de voeten. Alleen avondjurken mochten heel lang zijn met een sleep. Ook de voorschriften voor kragen waren dwingend: niet te nauw of te hoog en met functionele en doelmatige sluitingen. Bij voorkeur moest gebruik worden gemaakt van effen stoffen van bij elkaar passende tinten. De versiering moest in de lijn van het lichaam lopen.

Japonnen werden wel versierd, maar mondjesmaat vergeleken met de reguliere mode. Bij het Accessoiresproject vonden we drie losse kragen die passen in de reformkleding. Een typerend voorbeeld is de afgebeelde kraag. De groene wollen kraag is geborduurd met 'Nieuwe Kunst'-ornamenten in oranje, bruin, zwart en geel. De sluiting is middenvoor met vier knoopjes. De kraag is gevoerd met bruin katoen. Het is helaas niet te achterhalen wie de kraag heeft gemaakt of gedragen, maar het is heel goed mogelijk dat het een leerlinge was van de Vakschool.