Het Paleis voor Volksvlijt leeft nog steeds behoorlijk onder Amsterdammers. Dat konden we weer merken op de laatste Dag van de Amsterdamse Geschiedenis; de voordrachten van Wim T. Schippers over de door hem bepleite herbouw van dit, in 1929 afgebrande gebouw, werden druk bezocht. Ook in de ‘Canon van Amsterdam’ met vijftig belangrijke aspecten uit de Amsterdamse geschiedenis, ontbreekt dit bouwwerk niet; dit dan als exponent van het, tweede helft negentiende eeuw, opkomende ‘nieuwe elan’ in Amsterdam. Omdat 16 augustus 1864 de dag van de opening was, geven we hier enige citaten uit het boekje bij de Canon (Uitgeverij Boom, 2008):
#020today: Aandacht voor Paleis voor Volksvlijt
‘De moderne tijd brak aan. Het symbool van de nieuwe tijdgeest was het Paleis voor Volksvlijt. Het glazen paleis was er gekomen dankzij de inspanningen van de joodse arts Samuel Sarphati.' (…) 'Sarphati was een man die met een onvoorstelbare energie en doorzettingsvermogen het ene plan op het andere stapelde.' (…) 'Maar de meeste indruk maakte Sarphati als projectontwikkelaar. Hij wilde van het halflandelijke gebied buiten de Utrechtsepoort een moderne wijk maken, waar het goed toeven was en waar bovendien de toekomst dichterbij werd gehaald. En die toekomst lag naar zijn mening niet in handel en haven, waar het al enige tijd niet wilde vlotten, maar in de industrie. Dat had hij gezien op de Wereldtentoonstelling in Londen (1851). Daar was een glazen koepel gebouwd, Chrystal Palace, waar het beste stond tentoongesteld dat de industrie kon maken. Zo’n initiatie wilde Sarphati ook in Amsterdam: een imposant gebouw waar iedereen kon komen zien hoe de Nederlandse economie zich verder diende te ontwikkelen.’
Kijk hier voor meer informatie over dit object
Alle rechten voorbehouden
4 keer bekeken